Na een filmpje dat ik een jaar of 2 geleden bij een presentatie over web 2.0 zag heb ik er eigenlijk nooit meer over nagedacht wat ik daar in het werk of privé mee zou kunnen. Ik vond het vooral leuk voor anderen: delen van informatie, toevoegen van kennis etc. En dat gedoe over politici die twitteren in de media vond ik eigenlijk vooral tijdverspilling. Waarom zou ik dat soort berichtjes willen volgen? Ik lees liever de krant.
Maar goed, na de berg ‘rss’ over gestoken te hebben begin ik toch steeds meer zakelijke voordelen te zien aan web 2.0. Privé zal het wel nooit wat worden met mij: ik vind de computer toch vooral iets om op te werken.
Het Nationaal Archief op Flickr heeft al heel wat publiciteit gehad, maar wat ik daar nou zo mooi aan vind is dat ook de ‘niet-deskundige’ zijn bijdrage kan leveren, en dat die ook op waarde geschat wordt. In de hele erfgoedwereld kan de kennis van niet-professionals veel vaker nuttig gebruikt worden. In ruimtelijke ontwikkelingen (stadsvernieuwing, vinex), waar veel met kaarten gewerkt wordt, wordt kennis van lokale historische verenigingen en amateurarcheologen steeds belangrijker, en het verzamelen, bijelkaar brengen en delen van informatie is vaak heel tijdsintensief. Mashups (het blijft een raar woord) zijn daarbij behulpzaam. Conclusie: ik ben er dus heel erg voor dat gebruikers informatie kunnen toevoegen aan zaken die het Nationaal Archief op het web zet.
Andere ‘eyeopeners’ voor mij waren webcare en de online kantoortoepassingen. Daar kunnen we niet genoeg gebruik van gaan maken, maar zeker over webcare zouden we interne afspraken moeten maken: of je je nou op het web of in een vergadering presenteert: je bent en blijft vertegenwoordiger van het Nationaal Archief.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten